Het is vroeg in de ochtend. Half dromend, mijn ogen nog
dicht, bedacht ik een plan in bed. Waarom niet een reis die 26 jaar geleden
gemaakt is alsnog een internet dagboek geven? Ik zag het beduimelde geschreven
dagboekje voor me, een enkele foto, ingesproken bandjes. Mijn leven was nog
niet gedigitaliseerd. Van mobiele telefoon was nog geen sprake. Ik had nog geen
computer. Wel was ik flink in de weer met het onderweg inspreken van
cassettebandjes. Soms stuurde ik ze op naar het thuisfront. Voor iemands
verjaardag of voor het leuk. Gewoon in een doosje, per post. Ik deed alles op
de motor en vulde mijn tanktas met de zwaarste gereedschappen en de bandjes,
ook niet echt licht als je er veel van hebt. Ik luisterde muziek op mijn
walkman.
Als ik uiteindelijk mijn ogen opendoe schijnt de zon pal in
mijn gezicht. Hij is net achter de huizen vandaan gekomen en je ziet dat hij
daarnet nog knalrood geweest moet zijn. Heb ik gedroomd? Portugal 1985? Spanje 1986?
Spanje 1987? Ik zie in gedachten de plank in de kast voor me, vol met dozen
dia’s van vakanties. Dat zou me zeker kunnen helpen met uitzoeken wat-en-waar.
Ik ben klaarwakker. Sta veel te vroeg op (half acht) en loop naar die kast.
Geen dia’s van Portugal 1985. Had ik geen camera? Raar..
Het is jaren “mijn mooiste reis ooit” geweest.
Ik had nauwelijks een half jaar mijn motorrijbewijs. Ik zou
achter een vriendinnetje aanrijden naar Portugal. Zij met de auto, ik met de
motor. Maar zij haakte af. Ik niet.
Op 1 april 1985 – het was geen grap - stapte ik op een
zogenaamde 'een-pitter', een zwartwitte BMW- type R26. Een antieke motor uit 1958 met
slechts 250 cc cylinderinhoud. Voorop een dikke hoge tanktas en achterop twee
leren tassen. Er dwars overheen nog eens een weekendtas. Een dom
Willempje-helmpje op mijn kop. Een integraalhelm stond niet. En een loodzwaar
ouderwets lederen jack dat of te koud of te warm was..
Het was koud en nat toen ik op 1 april 1985 vertrok. En het
stormde. Om een beetje vooruit te komen moest ik plat op de tanktas gaan
liggen. Dan haalde ik de 80 km per uur wel... dacht ik... Ik heb die avond
zowaar België gehaald. Het voelde alsof ik er al een wereldreis op had zitten..
De verslagen die nu volgen
probeer ik zo ongecensureerd mogelijk weer te geven, zoals ik ze onderweg in
1985 in mijn boekje opgeschreven heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten