en meteen begint de volgende reis..

En meteen begint de volgende reis..

                                                           .. nou ja... in het boekje dan. 

Een jaar later - juli 1986 - heb ik de motor omgeruild voor een zwaardere BMW van 600 cc. Ik reisde erop naar Spanje en schreef weer alle gebeurtenissen in hetzelfde boekje.

Wat betreft de reis met mijn pop: het weerzien met mijn vriendje op de boot was geen onverdeeld succes. Vandaar dat ik regelmatig stukjes over geslagen heb (zie de puntjes...)

Omdat ik het toch wel graag leuk wilde hebben voor ik weer naar Nederland terugging, bleef ik nog tot december 1985 in Portugal.

Het werd maar niet echt leuk. Ik woonde fantastisch buiten op het platteland, in Odelouca, 20 km van de kust, in een huis dat ik als tegenprestatie op moest verven. Ik had een poes en twee kipjes en een depressieve Portugese vriend. De motor werd naar Nederland vervoerd op een trailer en ik deed het verder met een ouwe Sachs brommer.

De stuff hield ik voor gezien.

Op Sinterklaas kwam ik terug naar Nederland. Met als Sinterklaascadeautje een vlek op mijn long en doodziek. Uitslag: tuberculose.

Het jaar daarop - ik was terug in Nederland - mocht ik gebruiken om ladingen pillen te slikken en beter te worden. Wat gelukt is.

Maar van de trip op mijn "pop" de R26 had ik geen moment spijt!!

13 Zaterdag 20 april Portimão, Portugal

20/4/85 – 20ste dag

Portimao (P)-

werkhaven bij Ferragudo

Hiep! Hiep! Hoera!

Gisteravond zijn we aangekomen. De motor deed het geweldig. Het oranje lampje is niet meer gaan branden. Ben met één maal plassen onderweg naar Sevilla gereden. Even getankt en in one go naar Ayamonte, waar ik om half acht ’s avonds Spaanse tijd arriveerde. Was denk ik om drie uur vanmiddag weg gegaan uit Merida.

Toen ik eenmaal op Portugese bodem stond met mijn pop wilde ik ook verder. Dus kwam ik in het donker bij de boot aan. 

Heerlijk op David’s boot in een heet bad gezeten met Spaanse cognac en een stickie.

….

….

Moet kilometerstand nog opnemen en kijken hoeveel ik nou eigenlijk gereden heb. Ik denk wel bijna 3000 kilometer.

19 DAGEN.. EEN WONDERTRIP.. Amsterdam – Portimao..

.. die al met al  tóch te gek was…

12 Vrijdag 19 april Almendralejo, Spanje

19/4/85 – 19de dag

Almendralejo (Esp)

Kilometerstand: 58.700

Was gisteren niet echt lekker. Heb gelukkig een hotel gevonden voor 600 peseta's per nacht. Even bellen naar Holland kostte me godbetert 760 peseta's. Zat ik weer op de normale prijs voor een hotelkamer.

Om negen uur naar bed gegaan en goed geslapen. Vanochtend heeft Campos (garage) de inmiddels opgeladen accu erin gezet. Weg! Naar Hotel Texas, alles ingepakt en opgepakt.

In Almendralejo (± 27km) geld gewisseld: 2200 escudo's. Getankt en brood gekocht.

Rij ik weg met het idee dat ik in één ruk naar Sevilla ga rijden, zie ik opeens mijn oranje lampje branden! Twee mogelijkheden nu: ik haal de koolborstels eraf en schuif ze omhoog en rij vervolgens mijn accu leeg. Of ik ga terug naar de garage in Merida.

Aangezien ik het te riskant vond om zó naar Sevilla te gaan, ben ik dus terug gegaan. Misschien had ik Sevilla gehaald, dan had ik hem daar weer moeten opladen. Maar het had ook gekund dat ie al in de bergen vóór Sevilla leeg was geraakt en dan had ik mooi stil gestaan.

Op één of andere manier is er iets met die puntjes van de spanningsregelaar (??) die niet doen wat ze moeten doen. Moeten ze op elkaar blijven als ik rijd of juist snel bewegen? Ik weet het eigenlijk niet. Maar daar zit wel het probleem. Hoop niet dat er een nieuwe spanningsregelaar uit Holland moet komen want het is weer eens vrijdag. Zit het weekend er weer tussen.. dus dan neemt het weer eeuwen. Afwachten even.

Het is inmiddels half twee. Ik was nog wel zo blij dat ik om elf uur vertrok, met het idee dat ik misschien Portugal wel zou halen vandaag. Nu haal ik, als het mee zit, slechts Sevilla. En zo niet….. dan zit ik het weekend weer “vast” in Merida (Esp).

Shit!

11 Donderdag 18 april Villa Real de San Antonio, Portugal

18/4/85 – 18de dag

Villa Real de San Antonio

(van Portugal terug naar Spanje)

Op weg, liftend naar Sevilla. Wilde gisteren met de Volkswagen meerijden tot aan Merida. Helaas. De bestelde accu was nog niet aangekomen. Uitgestapt en hotel genomen in Faro (Portugal). Vanochtend vroeg opgestaan en de eerste trein naar Villa Real de San Antonio gepakt. Om 1 uur gaat er een autobus naar Merida in Spanje, alwaar ik om half vijf hoop te arriveren. Weer een hotel zoeken etc. Morgen, als alles meezit, on-the-road-again, 450 km nog naar Portimao (Portugal)

Misschien is het het beste om vanavond nog de bagage in het hotel op te halen en de wijn af te leveren.

....

Hans is gisteren naar Holland vertrokken en komt over ongeveer een week weer terug. Ben zeer benieuwd. Mocht op zijn schip bivakkeren, maar weet nog niet of ik het doe.

14.45 uur  Per tankauto gearriveerd tot ongeveer 50 kilometer van Merida. 

Heb me nu met behoorlijke honger aan een tafeltje in een restaurant gezet. Hoop niet dat ik ziek wordt. Mijn keel is opgezet, de koortsuitslag lijkt met de minuut heviger te worden en heb drukkende hoofdpijn. 

Zojuist een degelijk maal genuttigd, Gazpacho (koude soep, zo vaak kom ik niet in Spanje), Calamares a la Romana (gefrituurde inktvis), en gemengde sla met vis en brood.  Heb niet zoveel trek. Vrees het ergste. Heb de rest in mijn tas gedaan voor vanavond als ik hopelijk honger heb.

Portimao, Portugal. Bij Hans op de boot.

10 Vrijdag 12 april Mérida, Spanje

12/4/85 – 12de dag

Merida (Esp)

Vanavond wilde ik aankomen. Vanwege panne zal dat misschien wel.. misschien niet lukken. Heb de hele nacht gedroomd van koolborstels. Kan me heel goed voorstellen dat ik er eentje verloren ben, de hobbelige wegen in aanmerking genomen. Ik weet gelukkig wat het zijn. Weet eveneens wat een condensator is en waar die zit. Maar de spanningsregelaar……. Goed, als ik die verloren ben (de koolborstel) – bijvoorbeeld compleet met veertje – dan hoop ik dat ze er hier een nieuwe voor me hebben.

Het schijnt dat er in het centrum een vrij goede motorzaak is: Campos, die wel vaker BMW’s repareert. En uiteindelijk is het voor een beetje motorzaak niet zo moeilijk de boel door te meten.

In ieder geval: de accu is leeg. Alleen begrijp ik niet waarom het oranje lampje tijdens het rijden niet uit gegaan is. Het is niet uit omdat het lampje doorgebrand zou zijn, zoals Mal suggereerde. Want als ik me laat aanduwen schemert hij nog.

Sowieso kan ik de batterij op laten laden als de garage er verder niks aan kan doen. En dan naar Sevilla rijden. Ron K. zei me dat ik ongeveer twee uur kan rijden op een volle accu. Zonder licht te gebruiken, ook geen remlicht. Dus misschien gebeurt dat wel.

Nu, na de koffie, ga ik eerst weer erin kijken! Om negen uur zal de ANWB Barcelona me bellen. Die bellen dan wel weer met de garage.

Duwen eerst, krijg ik spieren van. Mijn God! Heb al reuze spierpijn in mijn linker bovenarm en mijn rechter pols gaat wel beter, maar ik voel hem nog steeds. Was een rare kwetsuur, dikke harde plek die niet blauw wilde worden. Zoals ik verwachtte.

In ieder geval maar weer eens een hotel van de ANWB. Net op tijd had Mal me bij verzekerd, de engel. Gisteren op mijn kosten een hele tijd gezellig gebabbeld met hem: 

“Service Station St Julian Bown!” 

Uiteindelijk spreekt hij boodschappen voor mij in op zijn answerphone: 

“Special message for Kalis BV”. 

Leuk, heel leuk!

Ik zit in Hotel Texas, Merida. Maar 27 km van waar ik had willen zijn. Jammer genoeg heb ik juist gisteren met Anke in Portugal gebeld. Zij zou doorgeven dat ik niet voor vrijdag aankom.

....

....

....

Gelukkig weer een normale pen. Ik krijg een lamme hand van een ballpoint. Over een half uur ga ik terug naar Campos, de garage. Moet een nieuwe accu hebben. Shit. Deze was pas een maand oud en dat voor 85 gulden. Kan ik hem nog de hele tijd meeslepen ook.. Enfin. Als het een beetje tegen zit moet de accu uit Sevilla komen. Hoe Fernando te bereiken? Die wilde me wel met-motor-en-al een lift geven in zijn truck naar Sevilla. Misschien heb ik geluk.

 Is al de tweede keer dat ik een cheque inwissel. Heb deze maal slechts de helft van het toegestane maximum genomen. Hoop dan minder uit te geven, hoewel ik niks extra’s doe. Alleen het hoogst noodzakelijke. Deze rit kost dus goud. Had al twee keer kunnen vliegen heb ik het idee. Maar ja, in Holland moet ik ook leven en nu ben ik gewoon twee weken onderweg. Bovendien krijg ik als dame-alleen wel eens wat aangeboden, wat ik uiteraard niet afsla. Nu weet ik waarom ik oa niet feministisch ben…..

Vrijdagavond 20.00 uur – reis door vandaag op verzekering-vervangend vervoer ANWB

Ben nogal emotioneel. Zit in de bus op weg naar Sevilla. Voel me opeens heel ontrouw. Mijn lieve motor is wel in goede handen en wordt goed verzorgd.. maar ik laat haar zomaar in de steek! Gaf nog gauw een klapje op haar zadel, als van ouds. Volgende week kom ik haar weer ophalen.

Emoties ja. Ben ik in het hotel om de bagage op te pikken om naar een goede liftplaats gebracht te worden.. moet ik terugkomen naar de garage omdat er telefoon uit Holland is. 

Ottenhoff? Mal? Niet toevallig een Hollander in Portugal?

Hans. He? Hoe kan dat nou? Hij wil me op komen halen met motor-en-al.

....

....

....

Nu haalt hij me morgen op bij de grens. Ik ben een gelukkig vrouw. Alles zit mee. Als ik ga koffie drinken aan de overkant van de garage praat iedereen over 'mijn gouwe ouwe' en vraagt hoe het ermee gaat. Ik kan rustig een weekje wegblijven. In het hotel hebben ze mijn bagage achter slot opgeborgen. Dat worden twee flessen Maciera voor ze, dat weet ik wel.

Ik loop ook door de stad alsof ik er al jaren woon. Zie wel dat iedereen me nakijkt: groot en blond. Met grote passen. Van hot naar her en weer terug. Eten op de stoep met een bakje aardbeien (de eerste!) Veel te gek voor ze. Vanochtend - Hola  -  heb ik ze pas voor het eerst gezien en het is net alsof we elkaar al tijden kennen.

(in de bus van Merida naar de grens met Portugal)
Wat is het licht toch prachtig als de zon zo laag staat. Het licht strijkt over de groene velden. Over de roodbruine klonterige akkers.

Muziek op mijn kop. “Glory to God”  … ach ja, waarom ook niet. (The Messiah, Handel)

09 Donderdag 11 april Tordesillas, Spanje

11/4/85 – 11de dag

Tordesillas, Vlak voor Valladolid

Onderaan de bladzijde staat in grote letters:

         "Dit betekent PECH ONDERWEG !! "

08 Woensdag 10 april Amorebieta-Etxano , Spanje

10/4/85 – 10de dag

Wegrestaurant

Amorebieta-Etxano, Spanje

Kilometerstand 58.008

Nou, Burgos duidelijk niet gehaald. Sterker nog: Bilbao zelfs niet. 

Que pasa? J’avais perdu ma portemonnaie quand je voudrais payer le premier peage. Et la police m’a indique quelque chose dans la rue. Mais parce que j’etais tres nerveux je n’avais pas compris. Désastreux, ce n’etait pas possible continuer ma route. Je devais attendre la police qui me va retourner la borsa.

Ik heb alle tijd om rustig te schrijven vrees ik. Het is nu tien uur in de morgen.  De politie zou of gisteravond of vanochtend naar het wegrestaurant komen om mijn portemonnee af te leveren Er zit geen geld in, maar wel mijn bankpasje. Als ik dat niet heb kan ik verder verblijf in het buitenland wel vergeten.

Afschuwelijke dag eigenlijk gisteren. Op het moment dat ik vertrek uit Belin begint het te stormen en te hozen. Koud! Nat!

Dan, na een stop in St Jean-de-Luz (tussen Biarritz en Irun) probeer ik mijn 'leuke' zelfgemaakte logge oranje regenwanten uit. Bbafff! Knal! Met de motor op de bumper van een nieuwe Escort, omdat de koppelingshandel uit mijn ongevoelige hand schiet. Verzekerd?! Ja hoor. Maar wat te doen?! De bestuurder van de Escort heeft een ander idee. 

“Volgt u mij maar naar de garage, alwaar men ons kan vertellen hoeveel het kost”.

Kon ik gaan betalen. Garage dicht. Ik heb het heet, want ik ben volledig ingepakt voor een tocht in de regen door de Pyreneeën. Imagine.. Raak geïrriteerd en het eind van het liedje is dat ik ze 100 Ffr bied. Is volgens de autobezitters ongeveer een derde van wat ik zou moeten betalen, maar ok. Ik had alles al gewisseld voor de Spaanse grens en ze bleken begrip te hebben. Stonden bovendien zelf ook in de zeikende regen. 

Weg, Spaanse grens, oh jee, de stuff in mijn helm. Niet zenuwachtig worden. Ik spreek geen woord Spaans. Je suis en Espagne.. et puis…. Dan gebeurt het: betalen vooraf van de Peage. Snap er niks meer van. Alles is zijknat, kan met die onhandige poten van me niks uitrichten omdat, als ik de wanten uitdoe, ik weer een uur bezig ben om ze aan te krijgen. Heb nog wat Spaans wisselgeld van zes jaar geleden meegenomen in een extra portemonnee. Loop terug naar de motor. Probeer alles weer op te bergen….Politie! wenkt me. Wat nu weer? Toch nog controle na de grens? Vertrouwen ze me niet? Hij wijst naar de kant. Ik geef een teken dat ik het begrepen heb en wacht op ze. Nerveus want boter op mijn hoofd.. Voor niks. Niemand meer te zien.

Ik ga weer op weg; nu de bergen in. Mon Dieu!! Heb inmiddels redelijk veel kilometers gemaakt en ben iets meer ervaren dan bij aanvang van deze Wondertrip.  Maar ik voel me een ellendige nerveuze beginneling die hakkelt op een motortje door verschrikkelijke regen- en hagelbuien met windvlagen.

Ik spreek mezelf toe: “ver vooruit kijken! Je kan zien wat er komen gaat.. rustig blijven.. maak je een met de motor.. een compact geheel.. stuur met je heupen.. je stuur is alleen voor de balans!.." enz.. enz..

Het werkt. Ik krijg meer vertrouwen en werk mezelf vooruit. De ene bocht na de andere, omhoog, omlaag, tunnels door die halverwege niet meer verlicht zijn, rijd tussen grote schuine blokken steen door. Het wordt steeds donkerder. Het plenst. Na negentig kilometer besluit ik te stoppen vlak voor Bilbao. Had ik ook op gerekend. Daarna zou ik nog naar Burgos moeten, 153 km.

Entrada (afslag). Restop …eten.. Oei! Oei! Oei! Opeens, bij de kassa van het restaurant, weet ik het zeker: ik ben mijn portemonnee verloren. Probeer met een Spaans woordenboek voor mijn neus een Spanjaard over te halen om naar de tweede Peage te bellen. Na veel soesah lukt dat. Na ongeveer een uur weet ik dat hij is gevonden. Ik moet terug rijden.

Dat is de limiet! Ik bel persoonlijk terug en weet opeens zo dingen in het Spaans te zeggen,  dat ik het voor mekaar krijg dat ze hem komen brengen!!!

“motocyclette antique, impossible retournare etc”

En daar wacht ik nu op. Tja. Het restaurant ging om 11 uur gisteravond dicht. Ik kon wel bij een van de chauffeurs in de camion slapen. Twee bedden boven elkaar. Waarom niet?! Beter dan in de buitenlucht, met bagage in de regen.

Aantekening: bellen vanuit Spanje naar Nederland: 07-31-20

Mal gebeld. Hij probeert vandaag mijn reisverzekering in orde te maken. Spreekt polisnummer in op zijn answerphone.

17.30 uur Even na Burgos

Kilometerstand 58.182

Dat was dus net niet alles. Toen ik wilde vertrekken, alles op-en-aan: mijn pop niet aan te krijgen. Heeft twee en een half uur vertraging met zich mee gebracht. Terwijl het al half een was voor ik weg kon. Vandaar, half zes nu. Razende honger. Heb nooit tijd voor eten. En als ik te lang wacht is mijn maag zo van streek dat ik niet meer kan eten, zoals bijvoorbeeld gisteravond (spaghetti met de chauffeurs..).

Heb keihard gereden. Is toch voornamelijk bergafwaarts. Bovendien reed ik zo ongeveer van zonneplek naar zonneplek op de weg en racete ik zo snel mogelijk door de hagelbuien heen. Steeds denkend “als ik daar ben..is er zon en word ik weer warm”.

Wat een leven. Nu eet ik stokbrood met omelet en warme melk. Verdraagt mijn maag redelijk. Wil in ieder geval Valladolid nog bereiken.

Zie ik nu dat ik 174 km achter mekaar heb gereden? Met Valadolid daarbij (121km) kom ik dan op 295 kilometer.

- Morgen (donderdag) - vertrek Valladolid:

  Salamanca 113 – Placencia 135 - Caceres 74 – Merida 70 = 397 km

- Overmorgen (vrijdag) – vertrek Merida

  Sevilla 199 – Huelva 91 – Villa Real 60 – Tavira 22 – San Bras d Apportel 44 –

  Portimao 63  = 479 km

Goed, moet vandaag dus verder dan Valadolid. Bijvoorbeeld halverwege Salamanca. Scheelt toch weer 60 kilometer.

Ps Tien voor tien ’s avonds: is gelukt, zit in Tordesillas (Torremolinos denk ik steeds..). Nog honderd kilometer van Salamanca af. Heerlijke hotelkamer met bad op de gang. Eindelijk weer eens rust. Bakker en bank aan de overkant. 

07 Zondag 7 april l’Hospitalet, Frankrijk

7/4/85 – 7de dag

l’Hospitalet, (Fr)

Ay Ay, begin de tel kwijt te raken. Eerste Paasdag.

Vanochtend getut, keuken opgeruimd van Bas zijn huis. Kleren gewassen, koffie gezet, administratie bijgehouden, bij Patrice op bezoek geweest en wezen wandelen bij een meer met hem, zijn vrouw en verdere familie. Ga 2de Paasdag bij ze lunchen. Heb eigenlijk geen haast om weg te komen. Toch teveel wind en dat in de Pyreneeën. Nee hoor.

Gisteren tijdens een ritje naar Mimisan (ongeveer 70 km verderop, en alleen om Patrick te zoeken..niet gevonden..) even de uitlaat eraf getrapt. Er bijna even snel weer aan getrapt. Dat wil zeggen, ophangbeugeltje direct laten lassen bij een mecanicien. Binnen vijf minuten gepiept. Gaat wel goed zo vind ik, dit soort acties. Boodschappen gedaan en met twee tassen vol met mineraalwater, brood, eieren, vlees, groenten en fruit teruggekeerd naar l’Hospitalet. Inclusief drie gebakjes voor de Pasen!

Zo, het is alweer laat denk ik, slapen maar weer. Altijd bezig, nooit eens rustig. Vanochtend moest ik ook nog hout hakken en aanmaakhoutjes zoeken. Anders kon ik niet koken vanavond. Want het gas is op. Het (mini)campinggasje gebruik ik alleen voor de koffie.

Elf uur alweer. Dormir.. ou quelque chose comme ca..

06 Zaterdag 6 april Belin-Beliet, Frankrijk

6/4/85 – 6de dag

’t Is over twaalven ‘s nachts. Vandaar. Ik voel me te gek. In mijn slaapzak op een hotelkamer met bad en wc. Andreas Vollenweider op mijn hoofd, wijn in een beker en de motor droog onder een afdakje. Sjongejonge. 

Hoe heet het hier? Hotel Le Chalet in Belin-Beliet. Was niet echt de bedoeling, een hotel van 137 Ffr, maar ik gebruik niets van het linnengoed. De jongen die me hierheen gebracht heeft komt morgen terug en zal dan met de eigenaresse praten. Ben benieuwd.

C’est incroyable, mais je suis au dessous de Bordeaux! Avec le moto; dat rijmt.

Pas om 16 uur uit Tours vertrokken, na eerst nog langs de motorzaak te zijn gegaan. Het los trillen van de bout heeft de reparateur verholpen door hem gewoon bovenop met twee componententroep vol te smeren. Had ik zelf kunnen bedenken. Het blijft ratelen daarbinnen de boite de vitesse dus echt kosjer is het niet. Misschien ben ik wel zo maf om in Portugal een kijkje erin te nemen. Hoewel.. ik heb toch geen onderdelen.

In ieder geval ben ik met slechts 1 stop door gereden naar het huis van Bas, onder BX (wist ik ook niet maar Bas schreef Bordeaux zo op een briefje.. vond ik wel leuk).

Zij, de motor, heeft zich prima gehouden en schijnt evenals ik aan lange afstanden op hoge snelheid te wennen. Misschien kan ik ook wat beter met haar omgaan. Waarom zeg ik nu opeens ‘zij’? ik zei toch altijd ‘hij’ ? Is het soms la moto? Je ne sais pas.  Wat ik wel weet is dat, toen ik in de garage kwam, men vroeg waar ik vandaan kwam. Bewonderend keken ze naar mijn BMW-tje en toen hoorde ik mezelf zeggen dat het een grande dame is.  Vanaf die tijd is het ‘zij', hoe eenvoudig.

Als ik geld had zou ik nog tijden willen reizen. Geen zorgen over hotelkosten. Want dat is zo ongeveer het enige dat me zou kunnen nekken. Het is heerlijk op een hotelkamer met bad en zo. Luxe. Is al de tweede keer. Eerste keer wordt vergoed door de ANWB (hoop ik..) En deze hoop ik te matzen. Ben zo laat aangekomen dat er niets overeen te komen viel.

Dit is een dagboek dat door vrijwel niemand te lezen zal zijn, misschien wel inclusief mezelf.

Fantastische muziek van Andreas Vollenweider. Had het bandje voor Mal bestemd, maar vind het te gek om weg te sturen. Zal er stukjes van kopiëren. Hij heeft de plaat toch al.

Dit – pardon z.o.z – is de wijn die ik drink. Heb het meegenomen uit het wegrestaurant. Ze vroegen god-beter-het 36 Ffr voor een biefstuk met een blad sla. Het stond er ook eigenlijk letterlijk: avec une legume! Patat erbij, kostte 9,5 Ffr extra. Plus een koffie a 5 Ffr= tezamen 50,5 Ffr.(omgerekend 19 gulden.. voor niks..)

Had nog twee tomaten bij me die zichzelf reeds gesneden hadden onderweg. Ach, op zo’n legume met een zakje saus.. smaakt wel.

He lekker, mijn haar gewassen. Natuurlijk geen gel bij me, want ik kon toch niet verder dan Antwerpen denken. Ik ben trots op mijn motor en op mezelf. Zo is dat! 

05 Vrijdag 5 april St Cyr sur Loire (Tours)

5/4/85 – 5de dag St Cyr sur Loire (Tours)

Zit weer eens aan de koffie. Toen ik, trage trut, bij de garage kwam, was hij natuurlijk met lunchpauze. Om twee uur gaat ie weer open. Leek me het beste om even rustig naar een dorpje verderop te gaan en daar te wachten tot het twee uur is. Wilde Mal nog bellen maar de Poste is natuurlijk ook dicht.

Bandje voor Annemarie is gelukkig af en op de post. Nu die van Greet nog. Dan hoef ik alleen nog mijn eigen bandjes in te spreken. ’t Is waanzinnig veel werk. Altijd alles terug luisteren en leuke muziek er tussen zetten. Het is wel gelukt in ieder geval.

Over gisteren.

Om twee uur naar Garage Lussier gegaan en binnen tien minuten met een inbussleuteltje (dat ik meteen maar achterover gedrukt heb voor onderweg) de bout weer vast gedraaid toen ik hem in zijn versnelling kreeg. Eerst tweede, dan eerste versnelling..) Uitproberen, weg rijden, du moment dat de BMW-man me kwam wegslepen. Tóch maar in de bus ermee. In zijn garage alles nagekeken. Ongelofelijk, ik had het zelf gerepareerd volgens Ron K. zijn aanwijzingen! Zij maakten nog een proefritje, alles ok. Om 5 uur vertrokken.

Of het nou door de onzekerheid/nervositeit kwam, ik had moeite met schakelen in de spits van Tours. Waanzinnige drukte. En midden in het centrum hoorde ik de vork alweer over de tandwielen ratelen. Het was weer zover..de bout was weer los. Vastgezet.

Was moe, had hoofdpijn, was OP. Terug naar de de motorzaak.. Weer door de spits. Uiteraard gesloten. Hotel genomen en békaf huilend op bed gevallen. Besloten om de klok rond te slapen en het morgen rustiger aan te doen.

Ben benieuwd wat ze eraan kunnen doen. Denk dat hij los trilt als de motor warm loopt. Wil zo graag vanavond in Bordeaux zijn in Bas zijn huis. Want ik word nerveus van de hotelkosten. Met Pasen ben ik dus alleen.

Heb gisteren Vladi in Portugal gebeld en doorgegeven dat ik met pech in Frankrijk sta. Dat ik er wel aan kom..

Nu nog even het bandje voor mijn nichtjes afmaken en op de post doen. Dan is dat ook weer af.

Getankt.

Overigens: ze hebben olie 90 in de versnellingsbak gedaan omdat volgens hen SAE40 niet stroperig genoeg is. Hij zou nu minder lawaai maken..

St Cyr sur Loire (Tours)

Kilometerstand 57.192

Volle tank

04 Donderdag 4 april Tours, Frankrijk

4/4/85 – 4de dag

’t Is 3 april, 1.30 uur ’s nachts. Dus eigenlijk al 4 april. Het is net als met verjaardagen: dan ben je ook pas de volgende ochtend pas echt jarig. En niet om 12 uur ‘s nachts.

Ik geloof dat ik het al eerder geschreven heb: zo druk als ik het heb. Thuis klaagde ik daar al over, nooit ergens tijd voor! Zelfs op vakantie. Vakantie?! Ik werk me kapot. Dat is toch niet normaal; voor de derde keer al geen tijd voor avondeten gehad. Rennen en vliegen, racen en scheuren, om uiteindelijk om half twee ’s nachts uitgeput in je bed te vallen. Maar mijn dagboek moet door, al ben ik nog zo moe.

Tja, dat rateltje waar ik me vanochtend zo druk over maakte, dat is zich gaan wreken denk ik. Om niet dezelfde fout als gisteren te begaan dacht ik er goed aan te doen om de Tolweg naar Tours te nemen. Want na de spits in Orleans, kan je een rustige overzichtelijke snelweg wel gebruiken. Zij, de motor, liep als een trein. Nu moet ik zeggen dat ik door het motorlawaai de ratel niet meer hoorde. Een soort struisvogel politiek: “zeker over..”.

Einde tolweg , de sortie voor Tours, terug schakelen en stoppen. Groen lampje voor neutraal gaat niet branden. Al vaker mee gemaakt. Alleen was ie vroeger niet in zijn vrij te krijgen. Slechts door achter- en vooruit bewegen en tegelijk te schakelen lukte dat. Dat ís al gek. En nu: geen groen lampje maar wel in zijn vrij. Ik vertrouw het niet. Beweeg voor- en achteruit. Vrij. Geen versnelling doet het meer.

Val zowat inslaap. Vertel morgenochtend wel verder.

Ps toch nog in slaap gevallen met pen in m’n hand.. moet in een seconde gebeurd zijn..

In dagboekje enkele aantekeningen:

Gebeld met ANWB-Lyon

Vragen:

•          hotelrekening154 Ffr - Betalen? Vergoed?

•          Telefoonkosten?

•          Sleepkosten?

•          Verdere verblijfkosten?

Boite de vitesse – versnellingsbak

Changement de vitesse -  schakelen

Joint de cardan – cardan koppeling

13.30 uur Restaurantje met werklui

Wijn gedronken en bandje voor Annemarie en Greet ingesproken. Anders komt het niet op tijd voor hun verjaardag. Zit nu te genieten van Grieg’s Per Guint-suite, die als achtergrond dient voor Greet’s tape. Niet teveel luisteren omdat ik dan geen ruimte meer over heb om het laatste nieuws te melden.

“Altijd bezig”. Het neemt toch veel tijd en energie, die bandjes maken. Goede momenten uitzoeken om in te spreken, zodat het ook nog een beetje leuk is om naar te luisteren. Toch goed dat ik het in Holland voorbereid heb.

Direct ga ik naar mijn motorfiets die hiernaast in de garage staat. Kijken of Ron K. zijn lesje werkt. Als dat zo is ( waarom ook niet?!) dan kan ik gewoon weer verder. We will see. Zo niet, dan dan wordt ze om drie uur vanmiddag door de BMWgarage 25 kilometer verderop opgehaald en gaan we daar alles verder regelen. Eventueel een nieuwe versnellingsbak, die Ron K. vanochtend naar Ottenhoff gebracht heeft om door de ANWB te laten versturen. Het in laten bouwen en..EN ROUTE! (Maar zover is het nog niet!)

Stop! 14 uur ga ik naar mijn pop.

Bij de foto onder:

De buddy had ik vervangen door een prachtig rubber zweefzadel. Dat zat heerlijk en veerde gigantisch. Achterop had ik een rek laten lassen waar ik tevens de tuigleren tassen aan kon hangen. Achterop zitten ging alleen met een kussentje en was niet echt comfortabel ;-)

03 Woensdag 3 april Resson sur Matz, Frankrijk

3/4/85 –3de dag

Vertrek Resson sur Matz

Kilometerstand  56.920

Het gaat niet lekker, er rammelt wat en ik weet niet wat. Durf niet zo hard te rijden.

Mijn oude tijd: tien voor twee!

15.30 uur Lieve hemel, Morgen echt eerder weg. Wordt er helemaal stressy van, hoewel het laatste stuk vanaf Fontainebleau lekker ging. Lekker rustig. Daarvóór was een chaos (dichtbij Parijs..)

Nou eens wat positiever: het mooiste weer van de wereld. Zon, dunne wolkjes in de lucht, niet veel wind. Warm, geen trui meer aan, alleen 2 T-shirts en m’n jas. Kan niet zien of m’n gezicht nou gekleurd is door de zon of door het vuil. Ongelofelijk zo vies als je wordt van het verkeer. Tegenwoordig kijk ik al van tevoren wat voor lading de vrachtauto heeft die me tegemoet komt. Zand? Keer dan maar bijtijds je hoofd af!

God, ik heb het idee dat ik teveel zeur. Moet er gewoon in komen. Daarstraks ging de weg stijl naar beneden en evenzo weer omhoog enkele malen. Alle theorie vloog door m’n hoofd. Ging spastisch doen. Moet misschien toch meer op m’n gevoel en het geluid van de motor afgaan.

Heb ontdekt dat, wanneer m’n snelheid teveel afneemt – van bijv. 85 naar 60 of minder) ik moet terug schakelen. Kan me ook wel iets herinneren omtrent zoiets. En: in dezelfde versnelling omlaag als omhoog.

’t Komt allemaal wel. Het heeft uiteindelijk helemaal geen zin om me nú al druk te maken over Zuid- Frankrijk en Spanje. Tegen die tijd ben ik al een stuk meer ervaren ( hoop ik..)

Schrijven overdag on-the-road is iets gemakkelijker dan inspreken. Ze koekeloeren me tóch allemaal zo aan. De bandjes zijn leuk voor ’s avonds, in bed of bad. Misschien wil ik ook wel teveel. En doorrijden, én vakantie houden. 

Zo ben ik vanochtend even Meaux in geweest. Naar de bank om geld te wisselen. Wat hebben ze me gisteren genaaid bij dat wegrestaurant; 220 Ffrs voor 100 gulden, terwijl ik bij de bank 257,40 kreeg!!

Zou ik Tours nog halen vandaag? Eerst nog maar een koffie, kijken of ik mijn meegebrachte brood mag opeten hier..

Landschap: veel groene velden, glooiend, ziet er al heel zomers uit. Bij Fontainebleau waren veel bossen, nou ja..wijd uit elkaar staande hoge bomen op heuvels met nog veel bladeren op de grond. Wat was er toch in Fontainebleau?! Iemand vermoord of zo/?Of iets met Napoleon? Je ne sais plus. Zo zo..

Iedereen loopt hier met-zonder-jas. Dat zei je vroeger toch tegen je moeder? “Mam, mag ik met-zonder-jas naar buiten? ’t Is al heel warm!”

Zit heerlijk aan de koffie met stokbrood-paté met Wimmetjes bandje op m’n hoofd: Vivaldi motetten. Zal hem vanavond bellen..

Vertrek: 16.30 uur

(later geschreven ter verduidelijking)

Over de tolweg naar Tours, fantastisch gereden: 100/110/120 km per uur. Prima. Maar toen….

Bij aankomst Sortie…. Terugschakelen om te stoppen.. geen versnelling meer..

NB in het dagboekje volgen nu allerhande visitekaartjes van garages in zowel Nederland als Frankrijk. En ik beschrijf “belangrijke adressen”:

-           Beatrice(47) tel. 27.57.18 donderdag 4 april bellen. Ze brengt me naar de garage en zonodig naar een ander hotel of jeugdherberg.

-           Garage Lussier, 70 Rue National, 37380 Monnaie – tel. (47)56.10.25

02 dinsdag 2 april Waasmunster, Belgie

2/4/85 – 2de dag

Vertrek Waasmunster

Kilometerstand  56.634

Tank: ± nog 4 liter

Lekker vlot weer! Om zeven uur gewekt. Om negen uur aan mijn motor gaan klooien. Geen overbodige luxe om de bedrading rond de accu na te kijken. Alleen van ernaar kijken lieten alle draden al los of braken! Toeterdraden vernieuwd. Stukje ijzer tussen de uitlaatring geplaatst. Extra ring op uitlaat, zonder insnijden hiervan. Het is te proberen. Olie gecontroleerd, alles ok.

Nou ja.. mn pop heeft alle aandacht nodig voor deze wondertrip. Regelmatig spreek ik haar toe:”Kom op pop! Zet hem op!”

Even naar de bakker en dan on the road..

12.00 uur – oh jee. RESERVE (op 11 liter 20 kilometer gereden = ± 1:20)

12.45 uur

56.650, getankt 8,28 liter 275 Bfr

Nu echt weg……

14.30 uur Aankomst (wind vrijwel tégen en hard..)

Eigenlijk te moe om wat te schrijven, maar ik moet toch even melden dat ik in Frankrijk zit! Nog 200 km naar Parijs. Zal ik naar Parijs zelf gaan? Natuurlijk best leuk. Heb jeugdherberg adressen. Even kijken.

16.15 uur Aankomst tolweg

Opgestapt, naar de tolweg gereden. Wist bij God niet hoe ik er een kaart uit moest krijgen. Achter me stond een vrachtwagen. Hulpeloze gebaren naar achteren makend begreep ik na enige aanwijzingen hoe-en-wat.

Lamp bleek los getrild. Moer aan de binnenkant erop gedraaid, want bouteinde bleek op einde dol. Toeter eraf gehaald omdat ie bij aanbrengen van extra beveiliging reeds afbrak. Net op tijd dus. Nam alles enige tijd, vandaar dat ik pas om 19 uur aangekomen ben bij Resson sur Matz..

19.00 uur 80 km van Parijs

Getankt. Melk, yoghurt en kaas aangeschaft

20.00 uur was ik weer vertrokken.

Door het wegrestaurant op laten bellen naar het logeeradres voor vanavond. Kon tot half tien de sleutel ophalen.

Mis. Zodra de zon onder is gaat het licht en komt het donker heel snel. Bij Senlis de tolweg verlaten. Opeens zit ik in Frankrijk: ommuurde weg met af en toe een water aan de kant met een kasteel of landhuis. Door een geloof ik schattig dorpje gereden. Ik had namelijk zoveel haast om voor donker aan te komen dat ik er vrijwel niets van gezien heb. Alleen denk ik er nu wel over het kalmer aan te gaan doen om er meer van te genieten. Want op de snelweg beul ik mezelf af. Plat liggen in een volledig verkrampte houding omdat we (mijn motorfiets en ik) anders niet vooruit komen. Dat is goed voor één dag, maar niet voor zeven. Nou hoop ik dat de wind afneemt of minstens noordelijk wordt. Hoewel dat weer kou met zich mee schijnt te brengen.

Ik weet het nog niet. Of ik geniet van de reis, of ik zorg zo snel mogelijk in Portugal te zijn. Door geldgebrek kan ik domweg niet te lang onderweg blijven. Bezuinig door voor mezelf eten+drinken te maken in plaats van restaurants.

Toch weer 65 Ffrs voor één nacht in het Hotel du Gare. Nog goedkoop. In het boekje staan ze vanaf 90 Ffrs.. (Ok..dat was dan 25 gulden, maar ik heb op m’n kamer gegeten). Hoe zuiniger ik ben, deste langer kan ik wegblijven..

Ik moet slapen, word om 7.15 uur gewekt. Om de motor weer uit de garage te halen. Anders kan hun auto er niet uit.

Ben heel bijgelovig. Vind dat wanneer ik een lekker bed krijg, m’n pop ook wel onderdak verdient. Dus tóch nog weer de sloten eraf gehaald terwijl ik bek-af was en de motor binnen gezet. Ajuu. Welterusten!

Kilometerstand vergeten! 56.920

01 maandag 1 april (geen grap)

1/4/85 – 1de dag

AC wegrestaurant Breda – km stand 56.450

Zo, daar zit ik dan. Eerste stop. Onwennig. Eerst eten, koffie drinken? Of eerst schrijven of bandje inspreken?

Ik heb gekozen voor bandje afluisteren+ onderhand schrijven met af en toe een hap er tussendoor.

Jeetje, veel wind met vlagen, met als gevolg dat ik nog voor Utrecht door politie-op-motor werd aangehouden. Wat ik dacht dat ik reed. Tachtig zeker op mijn klokje. Hoe oud ie wel was en hoeveel cc. Enfin, “gaat u maar weer”. Duurt het weer een half uur voor ik op tachtig kilometer ben. Ik hoop niet dat alle Rijkspolitie geïnteresseerd is in oude motoren..

15.30 Vertrek Utrechtsebrug

17.00 Breda

97 km in 1,5 uur  Oei! Oei! Oei!

Heel vervelend dat ie zo afzakt, gevaarlijk ook. Maar in mijn witte pak zien ze me hoop ik op tijd.

Heel mooi zonnig weer. Met regen weggegaan. Bij verrassing hing Sandro uit het raam met camera, dus toch nog een foto! Jammer genoeg zag ik er niet uit. Leuk hoor als iemand je uitzwaait. Nou maar eens kijken of ik wat in kan spreken, want ik wordt begluurd. Moet ik maar aan wennen, zal wel vaker voorkomen.

Waasmunster (B)- "Heidebloem"

Ik lijk wel een padvinder. Een slaapzaaltje voor mij alleen., maar nog niet groot genoeg. Niet dat ik drie bedden tegelijk beslaap, maar gewoon vanwege mijn capaciteit spullen her en der neer te gooien.

Ging, na alles geïnstalleerd te hebben naar beneden voor een whiskey maar vond “Kriek” toepasselijker. Heerlijk overigens. Even naar Mal en Ma gebeld. 385 Bfr, niet echt goedkoop. Daarentegen 143 Bfr voor m’n slaapplaats. Wil alles tegelijk, vroeg naar bed ( morgen vroeg weg..), koffie zetten ( meer vanwege het idee dan dat ik er echt trek in heb) ,eten, lezen, een route uitstippelen.

Met dat laatste ben ik nu al een uur bezig. Die kuttige Natuurvriendenhuizen liggen zo afgelen in 'bosrijke omgevingen' dat ze niet op de kaart te vinden zijn. Voorlopig hou ik het toch op ze omdat ze goedkoop en een stukje zekerheid zijn dat ik mezelf geef.

Overigens ging het na mijn eerste stop een stuk leuker. Was minder gespannen en voelde iets van “op vakantie zijn/gaan”. Veel zon, warme lucht tegen mijn wangen, “schoone wolkenluchten” en om 20.00 uur was ik in Waasmunster (B) Blijkt dus dat ik ± anderhalf uur kan rijden. Niet dat ik dan veel kilometers maak, hooguit 90/95, maar goed. Zou mijn 'klok' niet kloppen? Moet er niet aan denken dat ik, als dat zo is, soms maar 65 km per uur rijd terwijl hij 80 aanwijst..

Breda/Waasmunster is ongeveer 82 kilometer. 18.30 opgestapt. 20.00 uur afgestapt.

Onderweg 1x gestopt omdat mijn kaart wegwoei ( leuk staat dit..) en omdat ik dacht dat ik een nieuw rikketikje hoorde. Maar het was gewoon nog steeds de uitlaat. Was nog van plan hem vanavond hier in orde te maken, maar heb teveel andere zaken te doen. Ongelovelijk, ik heb het altijd druk. Houdt het dan nooit op?

Die bandjes maken is ook nog een hele klus. Heb ontdekt dat ik stukjes van de radio tussendoor kan opnemen, zoals bijvoorbeeld het weerbericht. Nee, vervelen zal ik me niet.

Eigenlijk gaat het heel goed met me de laatste tijd. Voel dat veel mensen om me geven, me zelfs heel bijzonder vinden en, nou ja.. lekker gewoon.

Op een 250cc BMW uit 1958 naar Portugal

In dit dagboek kun je vanaf nu de reisverlagen lezen van mijn soms hilarische reis naar Portugal in 1985.

Februari 2011 Amsterdam

Het is vroeg in de ochtend. Half dromend, mijn ogen nog dicht, bedacht ik een plan in bed. Waarom niet een reis die 26 jaar geleden gemaakt is alsnog een internet dagboek geven? Ik zag het beduimelde geschreven dagboekje voor me, een enkele foto, ingesproken bandjes. Mijn leven was nog niet gedigitaliseerd. Van mobiele telefoon was nog geen sprake. Ik had nog geen computer. Wel was ik flink in de weer met het onderweg inspreken van cassettebandjes. Soms stuurde ik ze op naar het thuisfront. Voor iemands verjaardag of voor het leuk. Gewoon in een doosje, per post. Ik deed alles op de motor en vulde mijn tanktas met de zwaarste gereedschappen en de bandjes, ook niet echt licht als je er veel van hebt. Ik luisterde muziek op mijn walkman.

Als ik uiteindelijk mijn ogen opendoe schijnt de zon pal in mijn gezicht. Hij is net achter de huizen vandaan gekomen en je ziet dat hij daarnet nog knalrood geweest moet zijn. Heb ik gedroomd? Portugal 1985? Spanje 1986? Spanje 1987? Ik zie in gedachten de plank in de kast voor me, vol met dozen dia’s van vakanties. Dat zou me zeker kunnen helpen met uitzoeken wat-en-waar. Ik ben klaarwakker. Sta veel te vroeg op (half acht) en loop naar die kast. Geen dia’s van Portugal 1985. Had ik geen camera? Raar..

Het is jaren “mijn mooiste reis ooit” geweest.

Ik had nauwelijks een half jaar mijn motorrijbewijs. Ik zou achter een vriendinnetje aanrijden naar Portugal. Zij met de auto, ik met de motor. Maar zij haakte af. Ik niet.

Op 1 april 1985 – het was geen grap - stapte ik op een zogenaamde 'een-pitter', een zwartwitte BMW- type R26. Een antieke motor uit 1958 met slechts 250 cc cylinderinhoud. Voorop een dikke hoge tanktas en achterop twee leren tassen. Er dwars overheen nog eens een weekendtas. Een dom Willempje-helmpje op mijn kop. Een integraalhelm stond niet. En een loodzwaar ouderwets lederen jack dat of te koud of te warm was..

Het was koud en nat toen ik op 1 april 1985 vertrok. En het stormde. Om een beetje vooruit te komen moest ik plat op de tanktas gaan liggen. Dan haalde ik de 80 km per uur wel... dacht ik... Ik heb die avond zowaar België gehaald. Het voelde alsof ik er al een wereldreis op had zitten..

De verslagen die nu volgen probeer ik zo ongecensureerd mogelijk weer te geven, zoals ik ze onderweg in 1985 in mijn boekje opgeschreven heb.